Nieuwsbrief – Harriëtte Smit april 2020

Beste deelgenoten en betrokkenen op Zending in Frankrijk,
Een hartelijke groet vanuit Aix-en-Provence, waar de zon volop schijnt en de bloemen en bomen
‘openbarsten’ in groen en prachtige kleuren! Volop voorjaar! De vogels die fluiten en nesten bouwen.
Het lijkt bijna te mooi afgetekend tegen zo’n hemelsblauwe lucht in deze Corona tijd!
Sinds 17 maart zit Frankrijk in een lockdown, die sinds gisteravond verlengd is t/m 11 mei. Dagelijks
mag je maximaal 1 uur naar buiten om te sporten/rondje frisse luchten; en een uur om
boodschappen te doen of ouderen/hulpbehoevenden te helpen. Voor iedere keer dat je naar buiten
gaat, word je geacht een ‘attestation’ in te vullen met je persoonlijke gegevens en tijdstip dat je
vertrekt. Sinds een week kunnen we het digitaal invullen op onze telefoon, dat is wel prettiger gezien
de inktcartridges hier op zijn in de winkels!

Verschillenden van jullie vroegen zich al af hoe het mij vergaat in Frankrijk en hoe zending in Corona
tijd eruit ziet. Dankbaar dat ik veel van jullie afgelopen januari/februari ‘live’ heb mogen ontmoeten
tijdens m’n verloftijd. Nu 2 maanden verder ziet de wereld voor ons allen er anders uit. Goed om te
delen. Veel werkers van de GZB zijn teruggehaald omdat het of te gevaarlijk was om in het land te
blijven of dat de gezondheidsvoorzieningen te wensen overlieten. Dankbaar dat ik in Frankrijk kan
blijven, het hier ok is en ik ergens ook geniet om juist nu op één plek te kunnen zitten.

Ik verkeer gelukkig in goede gezondheid, heb een fijne woonplek met een balkon en ben omringd
met fijne buren in mijn flat! Hoewel we elkaar minder vaak zien, wordt er regelmatig gebeld; en
afgesproken dat als er één boodschappen doet, we elkaar informeren of iemand nog wat nodig
heeft, om zo het boodschappen doen collectief te maken. Zo heb ik vanmorgen brood gehaald voor
buurman Michel, die in een rolstoel zit en nu niet meer naar buiten kan! En fijn om zo concreet
elkaar te kunnen helpen en zo even te zien bij de voordeur! En heb ik gistermiddag samen met een
buurvouw ‘paaseieren zoeken’ georganiseerd voor de drie kinderen van onze flat in de tuin van onze
flat. Een prachtig moment zo in deze crisis tijd en mooi om kinderen even een stukje ‘goedheid’ te
kunnen geven. Soms gebeuren er ook verdrietige dingen. De bovenbuurvrouw verloor in één dag
haar oom en tante aan het Corona virus; gisteren werd m’n etage buurvrouw naar het ziekenhuis
gebracht, ze was mentaal helemaal ingestort. Het hele lockdown gebeuren was haar teveel
geworden. Heel verdrietig haar ‘gebroken’ te zien vertrekken met de ambulance. Ze is oververmoeid
van alle stress: haar baan als kinderopvang niet meer kunnen volbrengen en de financiele gevolgen in
combinatie met haar vriend die werkeloos thuis zit, trok ze niet meer. Vanmorgen voor haar vriend
een croissant en chocolade broodje voor z’n deur gezet! Zo proberen we elkaar nabij te zijn!
De eerste weken van de lockdown was het allemaal nog wat zoeken hoe werk vormgegeven kon
worden en veel bezig geweest met het annuleren van onze activiteiten en het informeren van
mensen daarover. Nu naar vier weken went het om lockdown te zijn, lukt het om beter te accepteren
dat m’n dagen minder efficient soms zijn dan voorheen en probeer ik zoveel mogelijk bij de dag te
leven in het hier en nu, te doen wat mogelijk is en te helpen waar dat kan.

De uitvoering van m’n werk binnen het jeugdwerk van de Unepref kerk heeft door het Corona
virus wel een andere vorm gekregen. Normaal gesproken ben ik veel onderweg om kerken te
bemoedigen en te helpen bij concrete jeugdwerkprojecten, ben ik betrokken bij de organisatie van
diverse landelijke en regionale scholieren- en jongerenweekenden. Alle activiteiten tot aan
september zijn geannuleerd, waaronder een paasproject met Nederlandse jongeren, als ook de GZB
Experience reis. Pijnlijk om geplande activiteiten en projecten te moeten annuleren, maar het is even
niet anders.

Afgelopen andere halve week heb ik programma’s rondom de dagen van de Stille Week gemaakt
voor de kinderen en jonge tieners van onze kerken. Zo hen een concreet handvat in handen gegeven
die de kinderen/tieners thuis hielpen om de Stille Week te beleven en vorm te geven. Een aantal
vergaderingen/overleggen vinden plaats via video conferences. Verder probeer ik iedere dag 2
collegae te bellen om te vragen hoe het hen vergaat en op welke wijze ik iets voor hen kan
betekenen, soms komt daar wel weer ondersteunend werk uit voort. Zo was de kerk van Bordeaux
op zoek naar een online – jongerengroep binnen ons kerkverband waar hun 4 jongeren op aan
zouden kunnen sluiten. Via facebook/whatsap/instagram probeer ik de jongeren collectief maar ook
individueel te contacten/bemoedigen. Belangrijk om elkaar juist in deze crisis tijd niet uit het oog te
verliezen. Vanuit Nederland kwam het verzoek van een Franse docent of zijn leerlingen iets konden
betekenen. Zij hebben een brief geschreven aan ouderen in m’n wijk/ kerk ter bemoediging en voor
hen een filmpje ingesproken. Verder is er meer ruimte om weer eens een inhoudelijk werk
gerelateerd boek te lezen, wat heerlijk is om te kunnen doen! Vanuit de kerk van Aix ben ik
betrokken bij zorg voor ouderen. Zo woont er een 87-jarig gemeentelid vlak bij mij en had z’n dochter
gevraagd of ik af en toe een rondje in de wijk wil lopen met hem, zodat hij z’n conditie een beetje op
peil kan houden. Bijzonder om elkaar op deze wijze beter te leren kennen.

Eind van de middag loop ik iedere dag een vast rondje in m’n wijk, waarbij ik zwaai naar een aantal
ouderen die achter het raam zitten opgesloten of op hun balkon staan en zo toch even ‘menselijk
contact’ hebben, dat is dankbaar werk! Twee ouderen laten op dat moment hun hondje uit en loop ik
op gepaste afstand een tijdje met hun op en delen we het leven. Eén van hen Hervé deelt regelmatig
een A4 met daarop een homilie (preek uit katholieke kerk) of een mooi gebed. En omgekeerd print ik
soms een preek uit van één van onze predikanten en praten we er op straat over door! Grappig hoe
spontaan dit eigenlijk is ontstaan, maar ook verbreding van kerkelijke context inhoudelijk
waardevolle gesprekken oplevert.

Prachtig te zien hoe kerken binnen de Unepref waar ik werkzaam voor ben, hun best doen om de
zondagse erediensten op andere wijze vorm te geven. Zo leef ik al weer een paar zondagen mee met
de kerk van Bordeaux, die via Zoom een directe kerkdienstverbinding mogelijk maakt. En luister en
bekijk ik de preek video van de kerk van Aix en connect ik om 12h00 om via Zoom met elkaar te
bidden. Waardevol om zo toch met elkaar verbonden te zijn.

Doordeweeks ben ik 3x betrokken bij een oecumenische gebedsgroep van de protestantse en
katholieke kerk van Le Mas d’Azil. In deze protestantse gemeente ben ik al lange tijd betrokken en
zouden we afgelopen Pasen met 10 Nederlandse jongeren (oud deelnemers GZB Experience reizen)
zorgen voor muzikale omlijsting van hun Paasdiensten, dat helaas niet door kon gaan.
Hoewel kerk zijn in Frankrijk digitaal door kan gaan en tot zegen is voor de luisteraars/kijkers, huisgebeds- en jeugdgroepen online elkaar ontmoeten, mensen bemoedigd en geraakt worden door het
Evangelie en Gods aanwezigheid ben ik zelf ook aan het zoeken hoe ik mijn missionaire hart en
roeping als christen in deze Corona tijd met restricties vorm kan geven. Hoe bereiken en helpen we
de zoekende en vragende ander? Hoe zijn we zichtbaar, bereikbaar en benaderbaar als kerk in deze
tijd? Hoe kunnen we in deze tijd meer zijn dan de digitale diensten en ontmoetingen? Wat vraagt
God van ons juist nu in deze stevige Corona tijd? En hoe kunnen we de rouwende ander nabij zijn?
Benieuwd hoe jullie dat als kerk/gemeente/ christen doen in jullie dorp/stad/omgeving?
Het is voor mij een voorrecht om te wonen in een flat. En de 18 appartementen die onze flat rijk is
zie ik als plek waar ik positief present mag en wil zijn! Zorgdragen voor m’n buren, regelmatig even
hen contacten en vragen hoe het hen vergaat, een praatje op het balkon, een kaartje op hun deur…
het zit hem in de kleine dingen die verschil maken! En ik merk dat velen met vragen lopen, bang
zijn…bang zijn om ziek te worden….en al weken opgesloten zitten in hun huis, boodschappen laten
ze bezorgen….anderen zijn bang om dood te gaan…. ‘k merk dat men behoefte heeft hun verhaal te
doen en aandachtig luisteren vaak al genoeg is om de ander goed te doen…Eén van m’n buren belde
een keer helemaal in paniek op… ze kon niet meer slapen en dacht dat ze het virus had…. ze vroeg
hoe ik met angst omging…en deelde dat m’n geloof in God en gebed m’n houvast geven in deze
spannende tijden. Ze vroeg of ik haar geen gebeden kon toesturen… binnen de unepref lezen we in
Corona tijd iedere morgen een psalm en die stuur ik haar iedere morgen toe… regelmatig smst ze
terug dat ze geraakt is door de tekst en rust ervaart…. soms belt ze op en stelt ze vragen over de
psalm of over de afgelopen Paastijd: wat is nu precies witte donderdag en goede vrijdag? Bijzonder
om zo kansen in de ‘schoot’ geworpen te krijgen om te mogen getuigen.

Buurman Christian (76) is alleen, ‘zn twee kinderen wonen in Parijs en z’n broer (86) kan hij nu niet
bezoeken. Iedere middag drink ik op gepaste afstand met hem een kop thee en delen we de dag/
nieuws uit de flat. Hij is een goede soepkoker, en regelmatig stopt hij mij een doosje soep toe als
dank voor m’n bezoek!

Iedere avond om 20h00 wordt er buiten geklapt voor het medisch personeel/ de vuilnismannen/ de
schoonmakers en allen die dagelijks leven mogelijk maken. Mooi om te zien hoe iedere avond een
groot deel van de buren present is en klapt of muziek maakt. Na afloop van de vijf minuten wordt er
onderling nog gekletst van balkon tot balkon. Een sociaal lichtpuntje op de dag!

Regelmatig loop ik ’s morgens vroeg hard! Zo ook afgelopen Paasmorgen. Vroeger dan normaal
omdat ik graag de zon op wilde zien gaan. Zo’n 15 minuten bij mij vandaag is een heuvel waar je zicht
heb op Aix en haar berg Saint Victoire en je mooi de zon op kunt zien gaan. Het morgenlicht was
prachtig. En tijdens het opgaan van die zon het PaasEvangelie gelezen op m’n telefoon en geluisterd
naar het ‘A toi la gloire’. Een goudenmomentje zomaar op die heuvel….kijkend naar de zon moest ik
denken aan een vers uit Maleachie 3:20: ‘Maar jullie die ontzag voor Mijn naam hebben, zal de zon
stralend opgaan, de zon die gerechtigheid brengt en genezing in haar vleugels draagt.’ Ook in Corona
tijd is het Pasen geworden….God gaat door en houdt de wereld in Zijn hand!

Op 22 februari is de vrouw van m’n oudste broer na een ernstige ziekte en enorme lijdens weg
overleden. Aan het eind van m’n verloftijd begin februari wist ik bij vertrek naar Frankrijk dat ik haar
niet meer levend zou ontmoeten en heb ik afscheid genomen. Hoewel haar overlijden niet
onverwachts kwam, was haar bericht van overlijden pijnlijk om te ontvangen. Dankbaar dat verder
lijden haar bespaard is gebleven. Dankbaar dat ik terug naar Nederland kon om afscheid te nemen en
samen met mijn familie haar te kunnen begraven. Ze laat drie kinderen achter (18,22,26)! Het waren
intense en verdrietige dagen, maar ook gevuld met hoop omdat m’n schoonzus in rust en
geloofsvertrouwen is gestorven. Haar nagelaten getuigenis een houvast! Dankbaar voor die
ontvangen family tijd. Fijn om tijd te hebben om mee te kunnen leven met m’n broer en zijn
kinderen. Voor m’n moeder was het zwaar om haar schoondochter te moeten begraven, dankbaar
dat ik haar nabij kon zijn en deel te hebben mogen zijn van het gezamenlijke familie rouwproces.
Heftig om te merken dat opeens je eigen generatie ‘aangetast’ wordt door de dood. Terug in
Frankrijk op 5 maart, stapte ik in een totaal andere wereld: die van de Corona die toen aan het
opkomen was en ik direct een aankomend jongerenweekend moest annuleren en een week later
zaten we in een lockdown. Dankbaar voor ontvangen ruimte om in alle rust met familie afscheid te
hebben kunnen nemen van m’n schoonzus, regelmatig zeggen we tegen elkaar: dat heeft zo moeten
zijn! Vandaag aan de dag zou dat een totaal ander verhaal zijn geweest!

Dankbaar dat het naar omstandigheden met mijn familie in Nederland goed mag gaan. M’n moeder
(83) zit in een kleinschalig huis waar ze goede zorg ontvangt en gelukkig niemand nog ziek is. Recent
hebben ze video bellen mogelijk gemaakt en dat is wel heel fijn om zo m’n moeder juist in deze
periode af en toe even te kunnen zien! En aan haar denkend, aan al onze ouderen die alleen en
opgesloten zitten in de huizen waar ze verblijven. In Frankrijk overlijden er op dit moment veel
ouderen door besmettingen in verpleeg en verzorghuizen. Verdrietig hoe velen alleen doodgaan,
zonder aanwezigheid van familie. Verhalen van vrienden daarover zijn enorm schrijnend. Gelukkig
heeft Macron gisteren gemeld, dat in geval van naderend einde, familieleden ruimte moeten
ontvangen om op waardige wijze afscheid te kunnen nemen van hun ouders.

Ik weet niet hoe het in Nederland gaat, maar hier worden rond 19h15 de aantallen geïnfecteerden,
overledenen en zij die genezen zijn genoemd. Ze worden Covid-gevallen genoemd, terwijl achter
ieder aantal mensen namen en geliefden schuil gaan…. dankbaar dat de aantallen overledenen aan
het dalen is….maar Frankrijk is er nog lange niet…. Het feit dat er na 4 weken nog geen voldoende
maskers zijn, als ook beschermmaterialen voor verplegend en medisch personeel blijft een groot
vraagteken. Vanaf 11 mei zal iedere Franse inwoner voorzien worden van een wasbaar masker en zal
het verplicht dragen daarvan ingaan. Vanaf die daten willen ze proberen om in etappes de kinderen
weer naar school te laten gaan… en het werk mogelijk weer langzaam opgepakt kan worden…..
restaurants, cafés, bioscopen, theaters, festivals, sportscholen etc blijven dicht t/m half juli; men
wordt geadviseerd om vooralsnog geen vakantieplannen te maken. Zal de 14e juli, de nationale
feestdag van Frankrijk een ommekeer betekenen? Frankrijk noemt de strijd tegen Corona als oorlog
tegen een onzichtbare vijand. En om die oorlog te winnen zullen we met z’n allen ons moeten
houden aan de veiligheidsregels die ingevoerd zijn. Vandaar dat we nog een verlenging van 4 weken
in gaan om zo het aantal geïnfecteerden te doen dalen en de ziekenhuizen niet over te belasten en
de regering de tijd te geven om te zorgen voor een goed georganiseerd plan om lock-down op te
heffen!

Nu veel is stil komen te liggen, mensen vechten voor hun leven(slucht), (her)ademt de aarde….
Verbondenheid met God die adem is en geeft des te belangrijker!
Zondag klonk het hier via video, telefoon….’Il est ressusicité! Oui, Il est vraiment ressuscité!’ …. Het
lijden van Pasen is doorbroken door z’n opstanding. In die opstandingskracht ligt leven voor ons, voor
iedere dag in deze crisis tijd! Aan ons de opdracht daaruit te leven en dat te laten zien aan de
mensen om ons heen op een manier die past bij wie we zijn en wat onze setting mogelijk maakt!
Heel veel sterkte ook voor jullie in Nederland, waar grotendeels het leven ook ‘stil’ is komen te
liggen! Geduld, doorzettingsvermogen, goede moed en focus op Boven zal helpen om deze moeilijke
tijd door te komen! Tegelijk wens ik jullie ook vreugde in het nabij zijn en zien van de ander in nood!
En er komt een dag dat alles anders wordt en vrijer leven weer mogelijk zal zijn! We keep up the
spirit!

Fijn als jullie willen bidden voor:

  • de president en de regering. Voor wijsheid en kracht in het besturen en nemen van juiste
    beslissingen in deze tijd vol met onzekerheden.
  • voor Lydie, mijn buurvrouw; die zo plots opgenomen is met psychische problemen. Dat ze spoedig
    weer herstellen mag en terug naar huis mag.
  • voor de kinderen/tieners in mijn wijk, die opgesloten zitten in kleine flats vaak zonder balkon, wat
    leven moeilijk en ingewikkeld maakt.
  • voor de Franse kerken en christenen; voor creativiteit in het zoeken van mogelijkheden om
    zichtbaar christen te zijn op de plek waar ze gesteld zijn
  • om Gods ontferming over deze wereld in nood en in rouw gedompeld

Tot slot deel ik graag een aantal prachtige Paasliederen die gemaakt zijn door leden van de Unepref
kerk. Laat u bemoedigen door de wereldkerk!
A toi la Gloire, gezongen door verschillende kerken Unepref:
https://www.youtube.com/watch?v=FcTwOzbKgTo&feature=share&fbclid=IwAR2DB0mx9L36mMLwd-sTZD5LRr2nHSUiwo8kWmElwSN03dsQqHB4mg6D4M
Chant de Pâques d’Anne Hering:
https://www.youtube.com/watch?v=KQK3ZuQ090w&feature=share&fbclid=IwAR2j8s_BqnfFRuJOCa
pXcF973vhGhEbox36YV6IwGssLM7STa9XFbRR2DPY

Het ‘Onze Vader’ uitgesproken door verschillende leden van de Unepref kerk van St Hilaire
Brethmas.
https://www.youtube.com/watch?v=fPNoL0vdcNg&feature=share&fbclid=IwAR16CWcoRxjPSA_7dtE
goEvRR26mHRV6DH9sWxgBc1MxmSuhq6FP8Y1I84Q

Als u een keer iets van ‘kerkdienst online’ wil zien van de kerk van Aix:
https://www.epre-aix.fr/culte-de-paques/

Hartelijke groet van verbondenheid!
Harriette Smit